Theater Na de Dam medewerker Andrada Maria Şimo-Mosk bezocht de jongerenvoorstelling in Berlijn, die gemaakt werd in het kader van Theatre of Remembrance. Lees hieronder haar impressie.

I STAND STILL and (get) move(d): Een indrukwekkende performance in Berlijn
Geschiedenis is overal in de straten van Berlijn te zien. Maar als je er elke dag langsloopt, valt het steeds minder op. Je staat er nauwelijks meer bij stil. Deze jongeren wel, ze komen in beweging. Dat moet ook wel, want gevaar ligt altijd op de loer.

Waarom maak ik een performance over de Holocaust? Wat heeft het met mij te maken? Wanneer is het schuldgevoel genoeg? In de performance I STAND STILL and (get) move(d) van Alte Feuerwache e.V. stellen jongeren uit Berlijn zich kwetsbaar op en reflecteren ze op deze vragen. Hun gedachten over deze beladen geschiedenis verweven zich met de verhalen van vrouwen die gevangen zaten in het kamp Ravensbrück. Het wordt een intense zoektocht naar hoe we met deze geschiedenis om kunnen gaan: een poging om het onuitsprekelijke tastbaar en voelbaar te maken.

Het decor verandert voortdurend, met vloeiende bewegingen die door de performers zelf worden aangestuurd. Elke vierkante meter ruimte wordt goed benut en het publiek beweegt mee, geleid door de emoties en energie van het verhaal. De jongeren staan ​​in hun kracht en zoeken naar wat ze niet kennen, terwijl ze het verleden omarmen.

Persoonlijke verhalen van vrouwen in Ravensbrück, destijds een plek van onvoorstelbare horror, worden nu indrukwekkend tot leven gebracht in een museale setting. Gedachten als de enige vrijheid in de duisternis van het kamp, ​​experimenten op vrouwen, een verboden oorlogslied uit Polen; elk element raakt diep. Het publiek voelt de intensiteit van deze geschiedenis in elke zorgvuldig uitgedachte ruimte, in elk station.

Meerdere keren had ik een brok in mijn keel. Kunnen we de realiteit onder ogen zien, of proberen we die van ons af te schudden? De jongeren gaan hier zorgvuldig mee om en verbeelden de onderdrukking en macht van het leven in het kamp met prachtige choreografieën.

De voorstelling roept vragen op die blijven hangen: wat is vrijheid? Wat doen we met onze tijd? Hoe moeten we dit herdenken? Het herinnert ons aan de verloren jaren van velen, die stille tussenruimtes waarin niets en alles gebeurde. Het is een confronterende reis, niet alleen naar het verleden, maar ook naar ons eigen bewustzijn.

Zoveel blijft onuitgesproken, en toch werd het onuitgesprokene hier tastbaar gemaakt. I STAND STILL and (get) move(d) is een onvergetelijke ervaring die nog lang zal blijven resoneren.

Foto door Ivan Ebel.