Voor wie jullie nog niet kent, kunnen jullie je toch even kort voorstellen?
Tom en Nick: “Wij zijn Nick en Tom van collectief DeRonde/Deroo. Wij maken filmisch fysiek acrobatisch theater. We vertrekken bij elke voorstelling vanuit een filosofisch of universeel uitgangspunt en maken die grote thema’s tastbaar. Op deze manier proberen we met elke voorstelling een collectief gevoel te bereiken bij het publiek.”

Deze voorstelling maakten jullie speciaal voor Theater Na de Dam. Theater Na de Dam benadert elk jaar theatermakers met de vraag of zij speciaal voor 4 mei een nieuwe voorstelling willen maken die een actueel perspectief biedt op de Tweede Wereldoorlog en de wereld van vandaag. Hoe was het om met dit perspectief aan de slag te gaan?
Tom: “Het eerste gevoel: spannend. Wie ben ik om hier iets over te mogen zeggen? Maar omdat we altijd werken met grote thema’s, kon ik mezelf uitdagen om er aan de slag mee te gaan. Nu voel ik wel dat ik het daar over kan hebben.” Nick: “Door de vergelijking met het Palestina-Israël conflict en het precaire van de situatie, kan je er heel makkelijk je handen aan branden als je niet genuanceerd bent. Fysiek theater heeft een gevoels-laag en dat verkent niet het politieke aspect. Nu zetten we meer in op woorden omdat we denken dat dat nodig is, om het een kader te geven en van daaruit fysiek te opereren. Elke voorstelling van Theater Na de Dam gaat gezien worden in het daglicht van nu, daar moet je je als maker heel goed op voorhand van bewust zijn. Ik heb ook geschiedenis gestudeerd en dus vind ik het een interessant onderzoek om theater en die historisch-politieke laag in dialoog met elkaar te laten gaan.”

De voorstelling is dus anders dan anders?
Tom: “Dit is onze eerste productie waarvan we zeker willen dat wat we zeggen, duidelijk wordt geïnterpreteerd. Normaal is er veel ruimte voor de associatie van het publiek. Nu willen we nog steeds dat de onderbuik wordt geraakt, maar vooral ook dat de boodschap duidelijk overkomt.” Nick: “Dat is een hele nieuwe stap in ons makerschap, en dat beïnvloedt ook ons mens-zijn: waar heb je het over, wat is bijzaak en wat is hoofdzaak? Het gaat immers over mensenlevens.”

Waardoor zijn jullie geïnspireerd voor dit onderwerp?
Nick: “Alle oorlogen die nu bezig zijn in de wereld zijn de inspiratiebron geweest voor deze thematiek en onze positie daarin.” Tom: We waren al bezig met de thematiek schuld en schaamte en de vraag hoe nu? Nu hebben we dat kunnen doorzetten.”

En wat is jullie positie daarin?
Nick: “Onze eigen positie daarin is nuance opzoeken, maar ook iets betekenen dat niet enkel een bevraging is. Hoe kan je jezelf profileren als een mens met agency, met daadkracht en dat opvolgen? Je kan iets heel groots doen, maar je kan ook iets kleins doen. Wat is dan dat kleins dat je doet?”

Wat kan het publiek verwachten?
Tom: “Het eerste wat in me opkomt is het gevoel van een ondervragingsruimte. Je komt in een wereld terecht waarin andere normen en waarden gelden dan de onze. Andere zaken worden bevraagd en waar heel veel druk zit op het goed doen. En de vraag wat goed is …” Nick: “We leven nu in een wereld waar antwoorden moeten zijn, waar duiding moet zijn. Maar er is geen zwart wit, geen 100 % goed of 100% slecht. De media en maatschappij schreeuwen om een eenduidig antwoord. Wij willen daar mede een nuance inbrengen. Dat je verandert per dag in wat je denkt of voelt. Dat je fluïde mag zijn. Maar vragen stellen of het niet weten staat niet gelijk aan onverschilligheid. Dat is het moeilijke. Het gaat over mensen. Je mag het niet weten, maar je moet wel blijven zoeken. En is vragen stellen genoeg? Moet er ook actie aan worden gekoppeld?”

DeRonde/Deroo spelen It’s fine, you can tell us op 4 mei in Theater Kikker, Utrecht.