Jongeren uit Sittard verdiepten zich onder leiding van theatermaker Dönci Bánki in de geschiedenis van  Sittard ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Hun onderzoek vormt de basis voor bewegingstheater, Het vergeten gras.

19 november 1944.
De Sittardse Boys tegen de Maurits Geleen, op het terrein van de Baandert. Limburg was al bevrijd, er werd gevoetbald voor het goede doel. De situatie leek veilig. Totaal onverwacht sloeg het noodlot toe. Tien minuten lang. Het exacte aantal doden is tot de dag van vandaag onbekend, maar zeker is dat er ook kinderen bij waren. Dankzij die ene gebeurtenis werden deze jonge dromers nooit volwassen. Die dag was de grootste voetbalramp uit de Nederlandse sportgeschiedenis. Overlijdensadvertenties spraken over ‘noodlottige ongevallen’. Het was tekenend voor de chaos van toen.

En nu? Hoe zit het met de chaos van nu? Nog steeds zijn er onwerkelijke werelden waarin kinderen, jongeren en ouderen plots uit ons leven weggerukt worden. Welke kinderen spelen er nu wedstrijden om te vergeten?

Tijdens de twaalfde editie van Theater Na de Dam zetten bijna 400 jongeren in 38 projecten door heel Nederland zich in om, ondanks alles, ook dit jaar 4 mei van betekenis te voorzien. Gebaseerd op digitale gesprekken en briefwisselingen tussen jongeren en ouderen over de oorlog wordt – in veel verschillende vormen – iets waardevols gemaakt en staan we niet alleen stil bij het verleden, maar ook bij de complexe tijd waarin we nu leven