Een komische voorstelling over de polarisatie, waar die in het verleden toe heeft geleid en over onze angsten dat dat weer zou kunnen gebeuren.

We leven in een tijd van sterke meningen. En sterke meningen zijn aan de ene kant heel eng, ze maken karikaturen van onze tegenstanders totdat ze geen mensen meer lijken. En het verleden heeft aangetoond wat mensen elkaar kunnen aandoen als je dat maar ver genoeg doorzet.

Maar aan de andere kant zijn sterke meningen ook heel grappig. Ze maken ziende blind, luisterend doof en zijn de bron van talloze onnodige conflicten: kortom ideaal materiaal voor komedie!

Dus jij zegt opent de deur naar een veiliger publiek debat door iedere kant van ieder conflict in onze huidige maatschappij precies even serieus te nemen, namelijk: zo min mogelijk. En in hoeverre doen we zelf mee aan de polarisatie? Hoe serieus nemen we onze politieke tegenstanders nog? Is het klikken op schandalige nieuwskoppen over wat “die anderen” nu weer iets voor belachelijks gezegd of gedaan zouden hebben niet hetzelfde als de roddels van vroeger dat joden kinderen zouden eten? En hoeveel waarde heeft het woord facisme nog, als iedereen elkaar voor facist uitmaakt?

Alle kanten worden in deze voorstelling even hard voor gek gezet, te beginnen met de spelers zelf. Samen om onszelf lachen is een mooi begin van beter luisteren en minder schreeuwen. En in onze zoektocht naar een oplossing klinkt opeens de stem van een van de overlevers van de oorlog: de oma van een van de spelers, die in een Japans kamp in Indonesië de tijdelijkheid van vijandschap leerde inzien.

Dus jij zegt wordt in een Joodse School gespeeld en de geschiedenis van het pand wordt speciaal voor Theater Na De Dam aan deze voorstelling toegevoegd.

NB Deze voorstelling bevat sporadisch grof taalgebruik.

Spel en script: Esther Noyon en Roemer Lievaart
Regie: Annemieke van Westerloo
Muziek: Francesco Maestre
Productie: Eric Hafkamp
Met Dank Aan: Charles Loyen