Twee maanden na 4 mei 2023 kijken we terug op een enerverende editie die veel tongen losmaakte. Jaïr Stranders zoomt uit en vertelt wat er zo bijzonder was aan deze editie van Theater na de Dam.

“Bijzonder was dat er een aantal dingen samenkwam, zowel in wat Theater Na de Dam initieerde als wat er in de samenleving speelde. Er was en is vanaf begin dit jaar zorg over de afnemende aandacht voor en kennis over de holocaust onder jongeren. Onze jongerenprojecten laten al jaren zien hoe je via theater jongeren kunt bereiken met verhalen over de Tweede Wereldoorlog. In deze nieuwe context kwamen de jongerenprojecten in een nieuw licht te staan.

Voor Carré initieerden we dit jaar een beklemmende voorstelling over de gevolgen van extremisme. Over een populist wiens monoloog ontaardt in een ultrarechtse, antisemitische tirade. Hiermee lieten we zien wat de rol van Theater Na de Dam en van theater is in het herdenken, namelijk de vinger aan de pols van de tijd houden en dus soms de vinger op de zere plek kunnen leggen. Dat merkten we aan de reacties op 4 mei in de zaal, maar ook na afloop.

Wat verder bijzonder was aan deze editie, was dat er heel veel aandacht was voor Theater Na de Dam. Dat was in de aanloop naar 4 mei mooi te zien. Niet alleen aandacht voor de Carré-voorstelling en Artis, maar ook voor de jongerenprojecten. Zowel op televisie, de radio als in kranten. Dat vond ik bijzonder. En in tegenstelling tot andere jaren was er door wat er in Carré gebeurde erna nog veel aandacht voor de rol die Theater Na de Dam heeft in het herdenken. Het is ons gelukt om een stempel te drukken en juist met theater agenderend te zijn ten aanzien van de herdenking en wat me met herdenken kunnen bereiken.

De commotie in de media rondom de voorstelling in Carré doet niet helemaal recht aan dat wat er die avond is gebeurd. Wat we in de weken na 4 mei te weten zijn gekomen, is dat de commotie tijdens de voorstelling voor het grootste deel kwam van mensen die wilden participeren en niet zozeer door mensen die daadwerkelijk de voorstelling wilden verstoren. Maar op het moment dat het gebeurde, wisten wij dat allemaal niet. Zowel de speler als musici als de makers als het publiek. Dus spannend was het wel. Het toont ook aan dat deze voorstelling op het juiste moment kwam.”