Verhalen van ouderen die jong waren tijdens de Tweede Wereldoorlog vormen de inspiratiebron voor de voorstelling Zie je, ik ben je niet vergeten over families die uit Utrecht verdwenen tijdens de oorlog. Jongeren uit Utrecht bezochten het stadsarchief en spraken met ouderen over hoe het was om jong te zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog. Gebaseerd op de beluisterde en gevonden verhalen wordt een theatrale route gemaakt door de gangen, kleedkamers en zalen van de Stadsschouwburg Utrecht.

Hoe is het om ineens iemand te missen?
Hoe voelt het om niet te weten waar iemand gebleven is?
Hoe zorg je ervoor dat je niet vergeet?

Op 4 mei klinken in de Stadsschouwburg weer voor even de namen. Van het klasgenootje, de schooljuffrouw, de winkelier, de buurman. Van de vader, de zoon en het zusje. De namen van de mensen die verdwenen. Maar niet vergeten.

Deze voorstelling speelt ook op 5 mei om 11.00u in de Stadsschouwburg Utrecht.