We stellen je graag voor aan Maïté Moloney, onze nieuwe medewerker marketing en communicatie voor het internationale programma Theatre of Remembrance.

Je komt uit Ierland, merk je verschillen in herdenken?
“Dit programma is eigenlijk heel interessant voor mij, omdat ik kan zien hoe Nederlanders de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust herdenken, wat in Ierland heel anders is omdat Ierland neutraal was in de Tweede Wereldoorlog. Ierland was er eigenlijk helemaal niet bij betrokken, dus er is daar geen grote herdenking. Voor mij is het echt interessant om meer te zien in de rest van Europa en hoe mensen herdenken, hoe dit is gebeurd.”

Je woont nu vier jaar hier in Nederland, heb je al een Dodenherdenking meegemaakt op 4 mei of een Bevrijdingsdag op 5 mei?
“Ja, een klein beetje. Ik woonde in Rotterdam toen ik hier kwam wonen. Toen woonde ik in Den Haag, daar gebeuren meer dingen zoals filmvoorstellingen. Deze editie van Theatre of Remembrance is voor mij ook een kans om meer mee te krijgen van Internationaal Holocaust Remembrance Day en hoe dat wordt herdacht.”

Wat is het belang van deze manifestatie?
“Dit internationale programma is belangrijk omdat het zich door heel Europa verspreidt. Waar het concept van Theater Na de Dam echt belangrijk is, raakt de geschiedenis ook al deze landen. Dus het is fijn om een perspectief te hebben dat niet alleen Nederlands is.”

Wat kunnen mensen verwachten op 27 januari 2025?
“Ze kunnen een moment van verbinding verwachten op een belangrijke historische herdenking via het medium theater.”

Hoe zie je de toekomst van Theatre of Remembrance?
“Theatre of Remembrance zal zich met veel meer groepen in heel Europa verbinden. We hopen meer bekendheid te krijgen en daardoor hopen we ook meer samen te werken met partners, meer producties te maken en meer jongeren erbij te betrekken.”

Waarom is het zo belangrijk dat jongeren deze projecten doen?
“Het is echt belangrijk dat jongeren dit doen omdat de ooggetuigen van de Tweede Wereldoorlog er binnenkort niet meer zullen zijn. We zullen hun verhalen niet meer horen, dus dit is in zekere zin de laatste kans. Het is ook heel belangrijk gezien wat er op dit moment wereldwijd gebeurt, dat jongeren kunnen leren over de geschiedenis die we hebben met oorlog.”