Direct na de Dodenherdenking op het Domplein, is er in de Domkerk een optreden van dichter en schrijver Ingmar Heytze met zijn band Asfaltfeeën. Een scenische voordracht op muziek over de toekomst van ons herdenken.

Leo Vroman (1915-2014) dichtte de prachtige regels: ‘Kom vanavond met verhalen / hoe de oorlog is verdwenen, / en herhaal ze honderd malen: / alle malen zal ik wenen.’ 

We naderen langzaam maar zeker een omslagpunt in het herdenken van de Tweede Wereldoorlog – het moment dat er niemand meer in leven is die de oorlog zelf heeft meegemaakt. Vanaf dat moment kunnen we geen nieuwe vragen meer stellen over de oorlog, of tenminste geen nieuwe verhalen uit de eerste hand meer verwachten. Is dat louter een onvermijdelijk, maar toch vooral symbolisch omslagpunt,  de hand?

Dichter Ingmar Heytze kwam er eind vorig jaar pas achter dat zijn vader hem vooral de spannende, jongensboek-achtige verhalen over zijn Tweede Wereldoorlog had verteld, terwijl er ook een verhaal bleek te zijn dat hij niet kon of wilde vertellen.