Hoe vind je na de oorlog de weg terug naar het leven?

Een vrouw zegt in mei 1940: ‘moet ik schrijven aan een dode?’. Ze wacht vol spanning op een teken van leven van haar man, die betrokken is bij de strijd om de Grebbeberg. Hij komt terug, maar niet zoals hij was. Engel pakt het leven met Egbert zo goed en zo kwaad als dat kan weer op, tot President Truman in 1950 de derde wereldoorlog aankondigt en Egbert in een psychose belandt.

Tekstschrijver Janne IJmker en actrice Wendi Koster namen als basis voor het verhaal de geschiedenis van hun oma. Ten tijde van de oorlog had zij het flink te stellen met opa. Hij kwam fysiek gezond, maar mentaal beschadigd terug uit de strijd om de Grebbeberg in mei 1940. Een stukje persoonlijke geschiedenis dat de rode draad vormt in deze intieme voorstelling.

Musicus Richard Jansen verrijkte de scènes met effectieve muziekfragmenten, die het publiek meenemen van de ene naar de andere episode. Het verhaal overstijgt daarmee het oorlogsthema en krijgt een universele waarde, namelijk: hoe overleeft iemand naast een geliefde met een trauma?

Uit gemiddeld elk vijfde huis in Nederland kwam tijdens de mobilisatie in 1939 een soldaat gelopen. Iedereen had wel een vader, zoon, neef of buurman die zich moest inzetten voor onze vrijheid. Ook in Hoogeveen. Rond de 245 Hoogeveense mannen brachten de tijd van mobilisatie en de zware oorlogsdagen bij de Grebbeberg door.

Publieksreacties:

“Een intense, indrukwekkende en confronterende voorstelling met een zacht randje en zichtbaar met liefde gemaakt.”

“Wat een impact heeft oorlog, generatie op generatie. Wat mooi dat jullie op deze manier bijdragen aan een stuk bewustwording.”

“Ik wilde, toen het licht uitging, nog geen afscheid nemen van Engel.”