Tekstschrijver Janne IJmker en actrice Wendi Koster namen als basis voor het verhaal de geschiedenis van hun Drentse oma (Engeltien in de voorstelling) die het flink te stellen had met opa (Egbert).
Hij kwam weliswaar fysiek gezond, maar mentaal zwaar beschadigd terug uit de strijd om de Grebbeberg in mei 1940.
Het is een stuk dat vertelt hoe iemand naast een geliefde-met-een-trauma overleeft. Dat overstijgt de wereld van militairen of WOII.

Met deze eigen geschiedenis is het een intieme en persoonlijke voorstelling geworden.
Musicus Richard Jansen voorzag de scènes van effectieve muziekfragmenten, die je vloeiend meenemen van de ene naar de andere episode en die het verhaal transformeren naar een geheel waarmee het drama een universele waarde krijgt.

Bekijk hier de teaser.

Een vrouw zegt in mei 1940: ‘…moet ik schrijven aan een dode?’.
Ze wacht vol spanning op een teken van leven van haar man, die betrokken is bij de strijd om de Grebbeberg.
En dan komt hij terug, maar niet zoals hij was.
Engel pakt het leven met Egbert zo goed en zo kwaad als dat kan weer op, tot President Truman in 1950 de derde wereldoorlog aankondigt.
Dan belandt hij in een heftige psychose…