Met haar autobiografie Het Bittere Kruid heeft Marga Minco (1920-2023) getracht haar familie verder te laten leven. In het boek beschrijft Marga hoe haar familie argeloos een systeem van vernietiging wordt binnengedreven en hoe zijzelf overleeft. Julien Croiset en Maruja Bobo Remijn brengen dit verhaal ten tonele. Afwisselend zijn ze verteller, personage of allebei tegelijk. En af en toe is daar de stem van Marga Minco.

Hoewel Marga gedurende de oorlog zelf een jonge vrouw was in haar twintigers, koos ze ervoor om het boek te schrijven vanuit het perspectief van een jong meisje, een kind. Argeloos, met soms kinderlijke naïviteit, kijkt het meisje naar de gebeurtenissen. Nooit gaat het nadrukkelijk over de verschrikkelijke wandaden van een misdadig systeem. Deze worden hoogstens gesuggereerd. Het is ook niet nodig. De toeschouwer kent de afloop en zal de teksten met de eigen beelden aanvullen.

Op het toneel wordt de wereld van Het Bittere Kruid uitgebeeld zoals de schrijfstijl van Marga Minco: licht van toon, zonder grote emoties. Geen grotesk decor en deftige kostuums, maar juist een intieme en sobere setting.