Het verhaal van Opa Bram
Na de oorlog
Genre: Vertelling
Duur: 60 minuten
Geschikt voor: 10+, 12-18 jaar, Volwassenen
Deze voorstelling heeft eerder gespeeld op
| Datum | Stad | Locatie |
|---|---|---|
| 04 mei 2023 | Broek in Waterland | Broeker Kerk |
Abraham Zwaaf brengt zijn vrouw en dochtertje, een baby nog, in de onderduik. Hij wordt verraden door zijn buurman en gearresteerd als hij uit zijn huis vergeten papieren op wil halen. Hij overleeft Auschwitz, de hel op aarde.
“Zeg opa, wat is dat nummer op je arm?
Dat is m’n telefoonnummer.
Niet waar. Dat is niet je telefoonnummer opa. Je telefoonnummer is 446351 en dat staat daar niet!
Ja schatje, dit is mijn vorige telefoonnummer.
Ook niet handig opa…”
Op dat moment begrijpt Daniella als zevenjarige dat er iets is. Maar ze begrijpt ook dat ze niet verder mag vragen.
Daniella vertelt ons het verhaal, dat opa nooit kon vertellen.
Vertelling: Daniella Zwaaf
Techniek: Stichting Broeker Kerk
Beste Daniella,
Ik woonde gisteravond je “les” in de Broekerkerk bij. Bijzonder indrukwekkend en heel moedig. De stilte die viel na afloop van je verhaal maakte veel duidelijk: na zo’n verhaal meteen in applaus uitbarsten zou niet kunnen. Zelf bezocht in in mijn studietijd ( in de jaren zeventig, ik studeerde toen theologie) zowel Auschwitz als Buchenwald. In mijn lespraktijk als docent maatschappijleer kwamen aspecten van jouw verhaal ( de propaganda van de film “De Eeuwige Jood bv) vaak voorbij. Als voorbeeld van hoe dehumanisering werkt.. Ook natuurlijk Anne Frank ( de Anne Frankkrant) en de film Shoah van Claude Lanzmann, etc. Ik las daar best veel omheen ( bv. De Ondergang van Presser) Dus soms bekruipt je dan de gedachte: ik heb het wel gehoord en begrepen. En toch kwam het verhaal over jouw grootvader behoorlijk binnen. En vooral het aspect van de ervaring van het “overleven” en dan toch niet “bevrijd” zijn en hoe dat doorwerkt in volgende generaties. Ik meen enigszins te begrijpen hoe noodzakelijk het daarom voor jou is om dit te vertellen, het is zo’n verhaal dat je niet kunt laten liggen zonder jezelf tekort te doen. De “bevrijding” moet komen door het vertellen zelf, zo lijkt het. En wees ervan overtuigd dat de manier waarop je het vertelt het heel dichtbij brengt. Doorleefd en daarom didactisch heel sterk. Mijn conclusie uit jouw “les” is dat we het nooit voldoende gehoord en begrepen kunnen hebben. Ik weet niet wat ik je het beste kan wensen, maar in elk geval veel sterkte en uithoudingsvermogen om dit te blijven vertellen bij zoveel mogelijk gelegenheden en op zoveel mogelijk scholen.
Johan Lok.