In Carré: Waar wij voor strijden
Theater Na de Dam presenteert: Jacob Derwig in een eenmalige voorstelling op 4 mei in Carré
Theater Na de Dam Producties
Genre: Theater, Muziek
Geschikt voor: Volwassenen
Te midden van een wereld die steeds killer, technologischer en chaotischer wordt, probeert op de avond van de Nationale Dodenherdenking een man een pleidooi te houden voor de waarde van kunst, kritisch denken en durven twijfelen. De tijdgeest is tegen hem en de wereld eist van hem dat hij zich stilhoudt. Er is geen plek voor zijn opvattingen over schoonheid, waarheid en vrijheid die uit een andere tijd lijken te komen. Zelfs het muziekensemble dat hij mag aankondigen, lijkt vijandig te staan tegenover de hartstochtelijke doch eenzame bewondering waarmee hij hen recht wilt doen…
Een beklemmende voorstelling over de gevolgen van extremisme.
Op 4 mei 2023 staat Jacob Derwig eenmalig in de piste van Carré. Toneelschrijver Bo Tarenskeen schreef speciaal voor deze avond een toneeltekst over het geweld van de taal en de reddende werking van muziek. Violiste Liza Ferschtman stelt voor deze avond een muziekensemble samen.
Theater Na de Dam in Carré
Jaarlijks produceert Theater Na de Dam op 4 mei, in het kader van de Nationale Dodenherdenking, een avond in de piste van Carré en initieert daarbij ontmoetingen tussen kunstenaars die nooit eerder samenwerkten. Zo maakten verschillende schrijvers samen een voorstelling over ons Indische oorlogsverleden, kruiste Wende de degens met Typhoon en Adriaan van Dis en danste Pierre Bokma met Igone de Jongh.
Cast Jacob Derwig speelde onder andere in de tv-serie Klem en in de films Bankier van het verzet en Publieke werken. Voor zijn werk werd hij bekroond met twee Louis d’Ors en een Gouden Kalf. Liza Ferschtman is een gelauwerd violist die als soliste met een groot aantal orkesten over de hele wereld heeft gespeeld. Ze was 14 jaar directeur van het Delft Chamber Music Festival. Bo Tarenskeen is naast toneelschrijver ook theatermaker en medeoprichter van Theater Na de Dam. Paul Knieriem is theaterregisseur en sinds 2019 artistiek directeur van de Toneelmakerij, Amsterdam.
Muziek:
Johannes Brahms(1833-1897)
uit: Piano trio no.3 op.100 in c klein.
-Allegro Energico
-Presto non assai
-Allegro Molto
Franz Schubert( 1797-1828)
uit: Piano Trio op.99 in Bes groot
-Allegro Moderato
Spel: Jacob Derwig
Live muziek: muziekensemble o.l.v. Liza Ferschtman
Liza Ferschtman (viool), Alexander Warenberg (cello) en Hannes Minnaar (piano)
Tekst: Bo Tarenskeen
Regie: Paul Knieriem
Dramaturgie: Jaïr Stranders
Licht: Gé Wegman
Geluid: Ray Elderman
Productie: Inger Stam
Concept: Theater Na de Dam
Met dank aan: Carré, Ian Buruma, Arnon Grunberg, Susan Neiman en de Toneelmakerij
Deze voorstelling heeft eerder gespeeld op
| Datum | Stad | Locatie |
|---|---|---|
| 04 mei 2023 | Amsterdam | Koninklijk Theater Carré |
Ik vond het een indrukwekkende avond. En bewonderenswaardig dat Jacob Derwig zich niet afleiden door de mensen die de zaal verlieten. Helaas deed ik dat wel, waardoor ik het einde niet helemaal goed mee kreeg. Graag zou ik de tekst, vooral van de slotscène, nog eens lezen. Kan dat ergens?
Meesterlijke voorstelling, eindelijk vurig debat na deze Theater Na de Damvoorstelling!! Dat is waar theater óók toe dient. Ik ben héél, héél ‘blij’ als je dat zo kunt zeggen (want er waren mensen die zich rot hebben gevoeld en opstapten) dat deze voorstelling ons bevroeg, en ons tergde, en ons bij vlagen de adem benam. Ik was erbij, kan ik nu zeggen.
De voorstelling engageerde en schuurde enorm, met een uitmuntend spelende van Jacob Derwig. De ontwikkeling van zijn personage was subliem, en de voorstelling zette aan tot reflectie en actieve betrokkenheid. De muziek paste daarnaast perfect in de voorstelling. Na afloop (en tijdens) de voorstelling was er veel reuring in de zaal, wat ook laat zien dat het wat losmaakte bij de toeschouwers. Ik bezoek Theater na de Dam sinds 2015, en dit is met afstand de meest indrukwekkende voorstelling die ik heb gezien.
Het was theater zoals je dat zelden beleeft: ontregelend, fascinerend, uitdagend en confronterend . Moesten we nou die vierde wand doorbreken of de provocaties ons laten aanleunen? Het lukte mij niet mijn rij mee te krijgen op te stappen, net als de fantastische musici dat deden op het toneel. Bravo bravo voor de makers! Hele dag onderwerp van gesprek, ook tijdens publiek gesprek in Goethe Instituut ;beste spiegel ooit!
Ik heb de voorstelling niet gezien, maar lees geschokte reacties. Ik vraag mij af, of je nu precies op 4 mei een kennelijk zo controversiële voorstelling op de planken moet zetten. Waarom niet op een ander moment, en dan met een goede inleiding en mogelijkheid tot gesprek na afloop? Uw antwoord luidt wellicht: “Juist op 4 mei moet je zoiets durven neerzetten.” Zelf ga ik ervan uit (de kritieken gelezen hebbend), dat deze voorstelling juist wilde laten zien, hoe gemakkelijk het is om af te glijden naar extreem-rechtse uitingen. Hoe dit een glijdende schaal kan zijn. Dat is dan een schokkende gewaarwording. Graag uw reactie.
Mij werd niet duidelijk wat de bedoeling van de voorstelling was. Cynisme? Toevallig had ik een soort voorbeschouwing bij OP1 gezien. Zonder die informatie zou ik nog meer in verwarring zijn geraakt. Enkele mensen verlieten boos de zaal. Uitleg voor of na de voorstelling was mijn inziens wenselijk geweest. Jacob Derwig is een lievelings acteur van me. Helaas kon ik zijn verhaal aan het eind niet meer volgen…
Het stuk liet precies zien wat de kracht van taal kan zijn en hoe ontregelend het kan werken. Heel goed gespeeld en sterk staaltje kunst om nog lang over na te denken.
Shockerend, confronterend, spiegel van egocentrische gelijkhebberigheid. Schitterende tekst; razendknap vertolkt! Het idee om de violist persoonlijk de voorstelling in te trekken vond ik gewaagd; had een groot schokeffect en gaf een extra dimensie.
het was schurend, tenenkrommend en zorgde voor allerlei gevoelens. Kunst dus. Van geschrokken en van genoten.
Enorm indrukwekkend. Prachtige muziek – wat een voorrecht om Liza live te zien spelen – en wat een theaterperformance van Derwig. Hij had iedereen in de tang. Zo verschrikkelijk goed.
De voorstelling was enorm confronterend, laat zien hoe gemakkelijk je meegesleept wordt. Nog nooit zoveel discussie na een voorstelling meegemaakt, tot zelfs in de metro
Zeer subtiel, precies de goede ‘verhouding/balans’ om duidelijk te maken hoe taal als propaganda gebruikt kan worden. Héél knap!!
Ik denk dat deze voorstelling door de programmering op 4 mei voor sommige bezoekers te dichtbij kwam…..
Alleen op 4 mei of zijn er meeerdere voorstellingen? Omdat ik tijdens 4 mei altijd bij de herdenking in de Nieuwe kerk ben mis ik theater na de Dam, dat haal ik gewoon niet. Zo jammer!