Het zijn onze jongens

Posted by Julie

Jongeren uit Assen verdiepten zich onder leiding van theatermakers Maris de Jong en Mika But in de geschiedenis van Assen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Zij spraken met ouderen over hoe het was om jong te zijn in oorlogstijd. Deze gesprekken, vol herinneringen en verhalen, vormen samen met ander bronmateriaal de basis van de voorstelling Het zijn onze jongens.

Het is inmiddels bijna 80 jaar geleden dat het een groep jonge verzetsstrijders lukte 31 kameraden uit het Huis van Bewaring in Assen te bevrijden. Spelers van onze Vooropleiding brengen speciaal voor 4 mei deze geschiedenis opnieuw tot leven in de verteltheaterproductie Het zijn onze jongens.

Tijdens de veertiende editie van Theater Na de Dam zetten bijna 300 jongeren in 42 projecten door heel Nederland zich in om 4 mei 2023 van betekenis te voorzien. Van Sittard tot Groningen en van Leiden tot Enschede klinken voor even de stemmen van toen in het nu.

Oorlogsvrouwen

Posted by Vyne

De voorstelling Oorlogsvrouwen van Karina Holla is gebaseerd op De Oorlog heeft geen Vrouwengezicht van Nobelprijswinnares Svetlana Alexijevitsj. Zij interviewde driehonderd vrouwen uit de voormalige Sovjet-Unie over hun ervaringen als soldaat in de Tweede Wereldoorlog. “Een monument voor lijden en moed in onze tijd”, aldus het Nobelcomité.

Vrouwen in de Tweede Wereldoorlog
Alexijevitsj interviewde driehonderd vrouwen uit de voormalige Sovjet-Unie over hun ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Russische, Oekraïense, Wit-Russische, Georgische vrouwen die in 1941 de oorlog ingingen om hun land tegen Hitler te verdedigen. Vaak meisjes nog. Schouder aan schouder vochten zij tegen deze invasie: partizanen, piloten van gevechtsvliegtuigen, mecaniciens en scherpschutters. In plaats van bruiden werden ze soldaten. Ze vochten net als de mannen, geweer en bajonet in de aanslag.

“Er is maar één weg, de mens liefhebben. Hem met liefde te begrijpen.”
 – Svetlana Alexijevitsj

Moedig en onverzettelijk
De vrouwen dragen geweren die soms groter zijn dan zijzelf of alsof het geweer een pop is. Ze werden gevangen genomen, gefolterd en gedood. Geconfronteerd met grote wreedheid bleven ze moedig en onverzettelijk. Vrouwen die vier jaar lang geen vrouw mochten zijn. Lang werd er gezwegen. Wat zij meemaakten aan het front was te gruwelijk. Maar ze zijn het niet vergeten. Karina Holla, winnares van de Theo d’Or 2018, vertelt hun verhaal, een verhaal van onvoorstelbaar sterke vrouwen in onvoorstelbare omstandigheden.

“Rustig vertelt theatermaker Karina Holla de gruwelijke, korte verhalen die hoop en weerbaarheid ademen.”
– de Volkskrant ★★★★ 

“Karina Holla glorieert als krachtige oorlogsvrouw (…) In haar grandioze spel komen kwetsbaarheid en onverzettelijkheid schitterend samen.”
– Theaterkrant ★★★★

Wat ik nooit geweest ben

Posted by Julie

Jongeren uit Drenthe verdiepten zich onder leiding van theatermaker Mariëtte Berbee in de
geschiedenis van kamp Westerbork en omgeving ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Zij
spraken met ouderen over hoe het was om jong te zijn in oorlogstijd. Deze gesprekken, vol
herinneringen en verhalen, vormen samen met ander bronmateriaal de basis van de
voorstelling Wat ik nooit geweest ben.

Wat ik nooit geweest ben vertelt het verhaal van Joodse onderduikkinderen en hun
zoektocht naar de identiteit die hen werd ontnomen. Van heldhaftige verzetsstrijders, wiens
lot voor nabestaanden lang twijfelachtig bleef. En van ontvluchtingen, die geen van allen
mogelijk waren zonder hulp van bekenden, binnen en buiten het kamp. Op een uitgestrekte
zandvlakte – gelegen tussen het Herinneringscentrum en Kamp Westerbork – vertellen wij
door. Omdat wat geweest is niet voorbij gaat.

Tijdens de negende editie van Theater Na de Dam spelen gelijktijdig 28
jongerenvoorstellingen. Van Sittard tot Groningen en van Den Haag tot Arnhem klinken voor
even de stemmen van toen in het nu.

Speelt ook op zaterdag 5 mei 2018 om 13:00u en om 15:00u. Ook op zondag 6 mei 2018 om 13:00u.

Wij staan er buiten

Posted by Julie

Rakelings langs Kamp Westerbork slingert een pad. Waar het bladerdek gaten laat vallen, zien we flarden van wat geweest is. Wij staan er buiten is een theatrale route langs de omheining van Kamp Westerbork en vertelt het verhaal van omstanders die opgroeiden op steenworp afstand van het kamp. Zij konden niet anders dan betrokken raken. Zij zagen de Joden, Sinti en Roma komen en gaan. Zij vonden vluchtige krabbels bij de spoorbaan waar zij speelden. Zij hadden voortvluchtigen voor de deur staan en tewerkgestelden op het land lopen. Hoe moesten zij zich opstellen?Veel Nederlanders konden die vraag ontlopen. De buren van Kamp Westerbork niet.

Wij staan er buiten wordt gespeeld door twintig jongeren die opgroeien in de (nabije) omgeving van Kamp Westerbork. Zij hebben de omstanders, die ten tijde van de oorlog zelf kind waren, ontmoet en gesproken over het weten en het niet weten van wat er vlakbij gaande was. Wij staan er buiten is een coproductie van Theater Na de Dam en Herinneringscentrum Kamp Westerbork.

Speelt ook op 5 mei om 13:00 & 15:00 uur

Waar tranen vloeien en vlinders vliegen

Posted by Julie
De voorstelling Waar tranen vloeien en vlinders vliegen toont het contrast tussen smacht en smart. Waar tranen vloeien en vlinders vliegen gaat over jonge vrouwen die er naar hunkeren het liefste wat zij hebben, weer te zien. Over moedige soldaten, die het grote geluk der liefde maar voor korte tijd genieten, omdat zij het lange leven niet mogen meemaken. Het gaat over gelukkige mensen, hoewel het leven om hen heen eerder tot zwaarmoedigheid aanleiding zou geven.

 

Deze voorstelling komt tot stand door een ontmoeting tussen jongeren van Garage TDI en overlevenden van de Tweede Wereldoorlog. Samen zullen zij praten over situaties die de liefde onmogelijk maken. Toen en nu.

 

Verzet me

Posted by Julie

Twee jongeren komen in de nacht van 7 op 8 mei 1982 toevallig in een bunker aan de Noordzee kust terecht. Het stormt, die nacht. Ze vertellen, geïnspireerd door de omgeving, elkaar sterke verhalen, die hun grootouders hen vertelden. Onschuldig verbeelden ze zich die nacht, wat er zoal in de bunker afgespeeld kan hebben. Dan vinden zij, plotseling, oude botten van een duif. Ernaast ligt een ringetje. Jonathan herkent het ringetje. Drie jaar ervoor had hij zo’n ringetje zien liggen in het nachtkastje van zijn oma. Een bizar verhaal over het verzet in de tweede wereld oorlog volgt. Twee verhaallijnen over verzet vloeien in elkaar over. Twee tijdperken vinden elkaar in een bunker aan de Noordzee: het verzet in WO II en de opbouw van verzet tegen een mogelijke nieuwe oorlog met het Oosten. Een voorstelling over behoud van vrijheid en identiteit.