Wat blijft is de muziek…

Posted by

Werken van onder anderen Menachem Asscher, Ludwig van Beethoven, Johann Sebastian Bach, Leo Smit en Kate Moore.

In juli 1942 kreeg de 22-jarige Menachem Asscher een oproep voor een werkkamp in Duitsland. Hij ging vol goede moed, eerst naar Westerbork en drie dagen later naar Auschwitz, waar hij vrijwel direct na aankomst werd vergast. Daar zou het verhaal zoals voor velen kunnen eindigen. Maar Menachem, zoon van schrijfster Clara Asscher Pinkhof en opperrabijn van Groningen Abraham Asscher, was een begenadigd pianist en een jonge componist. Hij studeerde aan het Conservatorium van Amsterdam en dankzij zijn moeder kon een groot deel van zijn muziek gered worden. Deze werken bleven jaren bij de leden van de familie die de oorlog overleefden onder het stof liggen. Tot Lilian Kars, die samen met haar echtgenoot Paul Janssen werkt aan een boek over Menachems oom Sallie Pinkhof en diens familie, met dank aan het speurwerk van de overgebleven familieleden in Israël de muziek boven water kreeg.

Nu klinkt deze muziek voor het eerst in het openbaar, gespeeld door de Israëlische pianist Imri Talgam. Lilian Kars vertelt aan de hand van fragmenten uit onder andere de autobiografie Danseres zonder benen van Clara Asscher-Pinkhof over het leven en de ontwikkeling van Menachem terwijl het verhaal en de muziek verder reliëf krijgen door werken van Beethoven, Bach en Menachems tijdgenoot Leo Smit. In combinatie met foto’s van Menachem en zijn familie brengt het de verschrikkingen van een oorlog op enerverende wijze in kaart en maakt het en passant duidelijk hoezeer er een schat aan culturele rijkdom en ontwikkeling bruut is afgesneden. Een concert vol invoelbaar drama, meeslepende muziek en uiteindelijk vooral ook hoop.

Verzwegen en Vergeten

Posted by

Het verhaal van een lange en spannende zoektocht naar de geschiedenis van een vleugel; een aangrijpend verhaal dat verteld moet blijven worden.

Filmconcertverhaal door pianist Yvo Verschoor met persoonlijke verhalen, verbonden door een vleugel en bijzondere plekken. Yvo vertelt over zijn haast obsessieve liefde voor zijn reisvleugel Frau Blüthner en over de gevolgen daarvan: de toevallige vondst van nog een Blüthner, verweesd achtergebleven in een verlaten ziekenhuis in Berlin-Buch. Een jarenlange zoektocht naar haar verleden leidt tot aangrijpende ontdekkingen. Zij was getuige van het afschuwelijke lot van vele duizenden patiënten en gehandicapten. Allemaal werden ze het slachtoffer van de geraffineerde moordmachine van het naziregime. Hoe heeft dat kunnen gebeuren en waarom werd er na de oorlog decennia lang in de DDR niet over gesproken?

In deze voorstelling, die grotendeels gebaseerd is op 25 jaar onderzoek van Rosemarie Pumb (Berlin-Buch 1932) naar het lot van vergeten mensen, komen persoonlijke verhalen uit heden en verleden via de oude concertvleugel bij elkaar; onvoorstelbare verhalen over uitsluiting, ‘raszuiverheid’ en antisemitisme, over de gruwelen van het nazi-regime.
Verhalen die verteld moeten blijven worden opdat het niet weer gebeurt. Aktion T4 verwijst naar afspraken die in de villa aan de Tiergartenstraße 4 in Berlijn zijn gemaakt over het zo efficiënt mogelijk uitmoorden van mensen met een handicap en/of erfelijke ziekte, en kostte tussen 1939 en 1945 het leven aan ruim 300.000 patiënten door heel nazi-Duitsland.

Reserveren kan via de mail of telefoon: 06 20 97 29 33.

Verzwegen en Vergeten

Posted by

Helaas blijft deze voorstelling heel actueel

Yvo Verschoor vertelt in dit filmconcertverhaal over wat Frau Buch, de grootste concertvleugel van Huis Midwoud, in haar lange leven heeft meegemaakt op de plek waar ze van 1926 tot 2011 stond; een voormalig psychiatrisch ziekenhuis in Berlin-Buch, en over hoe ze hier in Midwoud terecht kwamen.

Frau Buch was getuige van Aktion T4, een uitgekiend programma van de nazi’s om van 1939-1941 zoveel mogelijk patiënten zo goedkoop en efficiënt mogelijk uit de weg te ruimen. Uiteindelijk kostte dit het leven aan 300.000 mensen in nazi-Duitsland. Yvo zoomt samen met Frau Buch in op Werner, één van de vele slachtoffers, die op 15 jarige leeftijd vermoord werd, alleen omdat hij af en toe epileptische aanvallen had en niet zo goed kon leren.

Deze voorstelling onder regie van Maarten Mourik kwam tot stand mede dankzij het Mondriaan Fonds en ging tijdens corona in première na 10 jaar onderzoek door Yvo en meer dan 25 jaar onderzoek door Rosemarie Pumb (Berlin-Buch).

De voorstelling vraagt aandacht voor verzwegen verschrikkingen tijdens het naziregime in aanloop naar de Holocaust en zal regelmatig te zien blijven in Huis Midwoud, omdat uitsluiting, discriminatie en antisemitisme helaas nog altijd heel actueel zijn en opdat steeds meer mensen ‘weten en niet vergeten’.