Jongeren uit Amsterdam-Oost verdiepten zich onder leiding van theatermaker Nilay Ceber in de geschiedenis van Amsterdam ten tijde van de Tweede Wereldoorlog en de stad in stilstand door het coronavirus. Hun digitale onderzoek vormt de basis voor de theatrale film Hoe het was.
‘Nu is iedereen aardig voor elkaar vanwege het virus, maar over twee jaar is dat weer voorbij omdat iedereen het vergeet. We moeten niet vergeten hoe het was.’
Nu we binnen zitten kunnen we massaal terugkijken. Herdenken. Overdenken. We zijn uit noodzaak tot stilstand gebracht. Herdenken is stilstaan. Herdenken is omkijken. Herdenken is historisch besef.
Vanuit slaapkamers, woonkamers en bezemkasten werden oude verhalen afgestoft, oma’s geïnterviewd en werd er gedanst voor de spiegel. Maar niets is zo luchtig als het lijkt. ‘Angst ruikt naar zand. Je kent de geur wel. Heel naar maar ook wel prettig.’
Tijdens de elfde editie van Theater Na de Dam zetten bijna 500 jongeren in 40 projecten door heel Nederland zich in om, ondanks alles, ook dit jaar 4 mei van betekenis te voorzien. Gebaseerd op digitale gesprekken en briefwisselingen tussen jongeren en ouderen over de oorlog wordt – in veel verschillende vormen – iets waardevols gemaakt en staan we niet alleen stil bij het verleden, maar ook bij de complexe tijd waarin we nu leven.